Açıkçası Carlito (Al Pacino) Gail 'le (Penelope Ann Miller) buluşana kadar film acayip sıkıcıydı. Çok klasik gelmişti. Tabi biraz da cinsiyet icabı olsa gerek aşk vakaları daha çok dikkatimi çekti zannımca. Gerçekten Kadir İnanır'ın hapisten çıkıp, bir daha o "aleme" ayak basmamaya yemin etmesi, fakat daha ilk adımda kaderin cilvesiyle batağa itilmesinin bir olması tadında klasik bir senaryoydu yani. Tek fark Carlito Kadir abiye nazaran biraz mezhebi genişti. Bir de abla çok güzeldi hakkaten. Çekimlerde de öyle bir fevkaladelik yoktu, hatta tekneli cinayet sahnesi çok uyduruktu. He son sahnelerde duygulanmadım mı? Tüh bee demedim mi? Dedim, Yeşilçam'ı izlerken de diyorum. (Gerçi bizde daha çok mutlu sona bağlarlar)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder