gene de kırmadık dümeni

Dinleyip, kızıp gaza gelmek... Sonra çat diye başka bakış açısından bakmaya çalışmak, gördüklerini ve göremediklerini sorgulamak....Bir netliğe kavuşup gene de sonunu tam bağlayamamak.

Kafamı çorbaya çeviren bunlardı.. İşin garip yanı, berraklaştıranın da yine bir nebze önyargıyla yaklaştığım olması.

Hayat ne kadar acımasızca şans dağıtıyor. O an şans rezervinden nasibini alamamışlara nasıl ürpererek bakıyor insan.

Önyargı,  ilk defa balıklama atlamaya çalışmak kadar acı vererek insana dönebiliyor.

Keşkeler de beraberinde kuyruk.

Paya düşen şansla ters orantılı olması alınan derslerin, ibret veriyor.

Ama bunlar ufak ufak biçim değiştirip karşıma çıkacak hep değil mi?

İlk anlarda ama ilk anlarda doğru düşünüp, gaza gelmeden hareket etmeyi acaba ne zaman görebilcem kendimde..

Küfür edilesi durumlarda olan arkadaşım, yanındayım ben...